top of page

LUTTELIG GELUKKIG, DAT ZOUDEN MEER MENSEN MOETEN ZIJN

Na de nodige frustraties en complexiteit op mijn blog is het tijd voor mijn kijk op luttel geluk. Ik ben namelijk heus niet zo frigide verbitterd. Ik kan juist intens enthousiast en gelukkig worden van soepele toevalligheden, ook wel smoothness genoemd. Je komt bijvoorbeeld uit trein op station, je loopt zonder wetenschap van bustijden naar busplein, en hij vertrekt over 1 of 2 minuten. Smooth. Of je gaat bijvoorbeeld tafels indekken. Je moet x aantal servetten op placemats leggen. Je pakt random stapel. Je komt precies uit. Smooth. Of je mist bijvoorbeeld je bestie. Je wilt hem/haar bellen. Net op dat punt belt hij/zij jou. Smooth. En zo zijn er tal van soepele toevalligheden, maar bij veel voorbeelden is het aanloopverhaal te lang of het geluksmoment te gedetailleerd dat je het hier maar mee moet doen. Anyhowz, cliche gezegd, het zijn de kleine dingen in het leven. Hoewel ik toevallig en minuscuul prefereer. Hier tegenover staat natuurlijk dat ik mij ongelukkig kan voelen tijdens afwezigheid van smoothness. En dat herkent menig mens met mij denk ik. Een bus die vlak voor je snufferd weg rijdt zonder jou erin, net 1 servet tekort komen of je bestie maar niet te pakken krijgen voor dagen achtereen. Dit vind ik dan ook het schelden waard. En velen met mij. Probleem bij die velen met mij is dat zij zich niet bewust zijn van smoothness. Dit neemt men dan voor lief. 'Duh dat de bus smooth rijdt, want ik moet ergens geraken binnen bepaalde tijd.' En zo voort. Slechte houding, verwend ook. Hierdoor zien we vaak enkel de reactie van mensen bij absolute non-smooth situaties. Dan is het huis/de openbare ruimte ineens te klein. Dus lieve lezers, van mij mag er gescholden worden bij stroeve situaties. Maar wees vooral eens luttelig gelukkig als dingen wel meezitten.


bottom of page