MACHTMACHINES MOETEN HET GOEDE VOORBEELD GEVEN
Over machtmachines, kerosine-style en pronkstukken uit de kringloopwinkel. Ik ben OW.magazine’s nieuwe columnist en ik zal over al wat groen en grijs is in het leven schrijven. Een introductie. Q:
Een betere wereld begint bij jezelf. Hoe geef jij hier invulling aan?
A:
Poeehee, dat klinkt natuurlijk heel mooi, maar ik zie hier niet altijd het nut van in. Punt is, om bepaalde milieuproblematiek aan te kunnen pakken, zullen markt, politiek en gemeenschap eerst tot een gezamenlijke duiding van het probleem moeten komen, om er dan vervolgens iets aan te doen. Naar mijn mening moeten machtmachines (markt en politiek) het goede voorbeeld geven, duurzaamheid moet iets alledaags worden en dan zullen particulieren volgen.
Lang verhaal kort: we moeten een cultuuromslag teweeg brengen. Logo’s van ECO, BIO, Wakker-dier, Fair-Trade, scharrel-uitloopsels zouden eigenlijk niet nodig hoeven zijn. Het moet normaal worden dat vlees niet elke dag te verorberen valt, schoonmaakmiddelen, waar mogelijk, milieuvriendelijk zijn (bleek is geen allesreiniger) en dat we ons afval scheiden (zonder daarvoor een marathon te hoeven lopen). We moeten ons realiseren hoe kostbaar energie is en dat vliegen eigenlijk niet kan zolang we dat ‘kerosine-style’ doen.
Q:
De mode-industrie ligt al langer onder vuur vanwege verschillende misstanden in de keten. Hoe kijk jij hier tegenaan?
A:
Het is om te janken dat mensen elders op de wereld voor een prikkie jouw outfit in elkaar beuken. Wie bedenkt zoiets? Het is schandalig dat vormen van dit soort slavernij anno 2017 nog steeds bestaan. Hier ligt wederom de schuld vaak bij de grotere industrieën en marktwerking. Puntje bij paaltje: grote hervormingen zijn nodig.
Ik maak mij wel eens schuldig aan het kopen bij grote kledingconcerns, de reden hiervoor is gebrek aan geld. Liever doe ik het niet en daarom breng ik eerst altijd een bezoek aan de kleding-kringloopwinkel (goedkoop en past in het recycle-plaatje). Maar meestal heb ik sowieso geen geld (want student) en dat sluit mooi aan bij de verschrikkelijke term ‘consuminderen’.
Q:
… en hoe heeft het jouw kledingkast beïnvloedt?
A:
Ik heb twee categorieën kleding: 1; basiskleding, veelal zwart en H&M en 2; pronkstukken uit de kringloopwinkel (ik vermoed voornamelijk afkomstig uit kledingkasten van 65-plussers). Maar ik ben er heel blij mee. Voor niet heel veel geld kun je oude kleding gewoon nog gebruiken en het ziet er nog toonbaar uit ook. Win-win. Alleen tja, die basiskleding, die kan nog wel duurzamer…
Q:
Als je één ding voor de wereld zou mogen wensen, wat zou dat zijn?
A:
Haha. Als je mij vraagt wat goed voor de wereld is, zijn het in ieder geval geen mensen. Dus als ik deze vraag zou beantwoorden dan hebben we het al snel over een apocalyptisch, inhumaan tafereel.
Wat ik de mensheid zou gunnen: verdraagzaamheid wereldwijd. Dat lijkt mij ook de meest realistische optie van alle soorten wereldvrede. En een bepaalde universele verdraagzaamheid zou een goede basis kunnen vormen voor duurzame samenwerking wereldwijd.
Then there was Donald Trump…
Q:
Wanneer ervaar jij een geluksmoment?
A:
Iedereen heeft zo zijn favo producten toch? Nou ik ervaar een geluksmoment als je in de winkel staat en er ligt nog precies 1 exemplaar op je te wachten (het liefst ECO/BIO). En bij de komst van het voorjaar, eindelijk die winterdepressie naar zolder. Oh, en bij een goede pot filterkoffie, want wat moet je nou met een soja latte macchiato.
Meer OW-magazine